ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΑΓΑΠΗΣ, ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΠΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΠΡΑΞΗ: ΔΕΗ.

Σε αυτό το μοντάζ, η ανάμνηση, το τραύμα, η απώλεια και η αδυναμία επικοινωνίας θα φανεί μέσω έξι χαρακτήρων: Gladis (μητέρα του Luis), Dieguito και Esteban (αδέρφια του), Raúl (ο γείτονάς του), Olga (φίλος της οικογένειας) και ο Λεονάρντο (συνεργάτης του Λούις), που συναντιούνται για να τον δουν, καθώς αυτός ο νεαρός άνδρας πέθανε σε συγκεχυμένες συνθήκες. Θα συνοδεύονται επίσης από 25 άτομα κάθε βράδυ που βυθίζονται στον πόνο και την απώλεια αυτής της οικογένειας, η οποία αναγκάζεται από τους λίγους οικονομικούς πόρους της να αυτοσχεδιάσει ένα άγρυπνο δωμάτιο στη μέση του σπιτιού τους.

Άγνοια, αποφυγή, απομόνωση εντός του οικογενειακού πυρήνα, δυσανεξία στο πρόσωπο της διαφοράς, ταμπού στο σώμα, θάνατος, σεξουαλικές προτιμήσεις, ασθένεια. Πρόκειται για συμπεριφορές και καταστάσεις που σε ορισμένους τομείς του πληθυσμού μεγεθύνονται από την έλλειψη πρόσβασης σε πληροφορίες και από επιβληθέντα και κληρονομικά ηθικά, θρησκευτικά και πολιτιστικά πρότυπα, παραμορφωμένα από το χρόνο. Αυτοί είναι οι θεματικοί άξονες που η σκηνή επιδιώκει να εξερευνήσει πλαισιωμένη από την τελετή κηδείας του ξύπνηματος.

Παίζουν: Carmenza Cossio, Juanita Cetina, Daniel Diaza, Miguel Gonzáles, Erick Joel Rodríguez, Juan Pablo Acosta, Juan Pablo Urrego, Fernando de la Pava.

Κείμενο και κατεύθυνση: Jorge Hugo Marin

Βοηθός σκηνοθέτη: Fernando de la Pava.